"Het is stil in mij. Het gepeins en gepieker hebben plaatsgemaakt voor een doffe stilte. Of het nou stilte is vanwege een soort van berusting, acceptatie dat het misschien zo blijft en dat we hier mee moeten leven, of een stilte voor de storm, voor wat er nog komen gaat…ik weet het niet. Het kan ook zijn dat ik mezelf bescherm tegen overbelasting van mijn brein. Want mijn brein moet blijven werken omdat het brein van mijn dochter haar in de steek laat. Dus laat ik de stilte toe in mijn hoofd, voor zolang het duurt."

....word je door je vader bij mij gebracht, je hebt gisteravond bij hem gegeten en geslapen. Je wilt bij de Hema wat foto’s laten afdrukken en je stelt voor om dan bij Stroming te gaan lunchen. We gaan met de fiets en als we bij de Hema staan bij het apparaat voor de foto’s, zien we je benen wiebelen. Isa stelt voor om de foto’s uit te zoeken en dat ik alvast met jou naar Stroming ga. Het duurt even tot we je zo ver hebben dat je met mij mee te gaan, je wilt graag zelf de foto’s uitzoeken.

Bij Stroming loop je snel door naar de wc en als je daar weer van af komt, wordt je enthousiast verwelkomt door je ex-collega’s, Bas is ook aan het werk. Als Isa even later ook komt, zoeken we een tafeltje uit en bestellen koffie en muntthee. Je ex-collega’s komen allemaal even bij ons om met jou bij te praten. De munt krijgt nauwelijks de kans om in het water te trekken, het belandt al snel in jouw mond. We bestellen broodjes, jij een uitsmijter. Het lijkt allemaal wat meer relaxed te gaan dan vorige keren dat we hier waren. Later horen we dat je ex-collega’s tegen Bas hadden gezegd dat ze jou er echt beter uit vonden zien. Dat is fijn om te horen!

Vanaf het winkelcentrum gaan we meteen door naar de Deen voor de boodschappen. Alleen bij de broodafdeling gaat het even mis, daar staat een bord met stukjes krentenbrood en die zie jij eerder dan wij!.

Als we weer thuis zijn help je me met was ophangen en daarna laat ik je op de bank liggen om even te slapen. Je valt meteen in slaap en als om vier uur je wekker met een enorm lawaai afgaat, slaap je onverstoord door. Ik leg het mobieltje op je oor maar je verroerd geen vin. Dan maar kietelen, dat helpt! Even haren kammen en jezelf fatsoeneren want Marloes en Anoek komen straks met hun dochters. Het blijft wel lastig om je uit de keuken te houden want de koelkast kun je moeilijk weerstaan.

We zien Marloes en Anoek al aankomen en jij bent verbaast dat Anoek een dochter heeft, dat wist je nog niet, of eigenlijk, dat was je vergeten! Even later zitten we gezellig in de woonkamer. Je neemt Elin even bij je op schoot maar dat vindt ze niet zo leuk, ze is wat eenkennig. Je krijgt van Anoek een kauwgumpje en het lukt je dit keer om het niet door te slikken. Misschien toch wel weer de moeite om een pakje kauwgum te kopen, dat leidt je een beetje af van de honger. Als ze allemaal weer weg zijn ga ik eten maken, de keuken is voor jou verboden terrein.

Het eten gaat verder wel goed, je eet rustig, alleen wil je steeds van ons een hapje van dit of dat en op het laatst lik je alle schalen en je bord schoon, dat is dan eigenlijk weer niet echt de bedoeling! Als we de vaat hebben opgeruimd gaan we samen een stukje fietsen. We fietsen door het park, je hebt steeds maar pijn, ‘auw auw’ hoor ik steeds naast me. Ik zeg tegen je dat je moet proberen te zuchten als je pijn hebt, omdat mensen anders zo verbaast kijken als je steeds ‘auw’ zegt. Dat hou je even vol maar als we later op een stil stukje fietsen zeg je, ‘mam, fietst er niemand achter ons?’, als ik je zeg dat er niemand is roep je heel hard, ‘AUW’….dat lucht op! We fietsen langs het nieuwe gebouw van mijn werk. Je moet plassen dus we gaan bij Hugo-Oord naar binnen. Eerst plassen en dan naar de huiskamer om even gedag te zeggen. We nemen een zakje oud brood mee en fietsen dan naar het park. Eerst langs de kinderboerderij maar daar zien we geen dieren die we kunnen voeren vanaf het hek, want de kinderboerderij is nu dicht. Dan fietsen we door naar het hertenkamp. Ik geef je het brood nadat je me hebt verzekerd dat je er zelf niet van zult eten. Het lukt je om het te weerstaan en je bent druk bezig met stukjes brood tussen het gaas stoppen.

Thuis meteen weer plassen en een tussendoortje. We zitten met z’n allen aan de tafel, jij maakt een Sudoku en Bas en Isa zijn een beetje druk aan het doen, jij irriteert je er aan. Je had nog geen toetje gehad dus Bas maakt een schaaltje vla voor je, dat schaaltje kan later schoon de kast weer in, jij hebt het helemaal leeg gelikt!

En nu, nu zit je tegenover me, je gaat helemaal op in de kruiswoordpuzzel waar je mee bezig bent. Je zoekt de antwoorden met je mobieltje op. Het is bijna tien uur. Ik maak mijn verhaal af en breng je dan naar boven. Ik zie je steeds pijn hebben, je trilt en zegt steeds ‘auwwww’. Ik vind het zo naar om te zien dat je zo’n pijn hebt. Je ogen zakken dicht, je valt gewoon echt zittend in slaap, hoe is het mogelijk.

Ergens vandaag heeft iemand me iets verteld over wietolie….hm…ik ga het serieus overwegen, want of de pijn nou echt is of niet, jij voelt hem…en dat wil ik niet.