24. okt, 2021

24. okt, 2021

"Mijn vriend Ben zegt wel eens, ‘Sanne is een engeltje geworden’ en dat klopt. Nadat mijn dochter heel erg ziek werd, waren eerst haar emoties helemaal verdwenen en na lang revalideren kwam dat langzaam weer terug. En het mooie is dat ze mensen niet meer beoordeeld op hoe ze er uit zien en ze kijkt ook niet meer naar beperkingen die mensen soms hebben. En daardoor heeft ze de afgelopen jaren zoveel betekend voor mijn broer, die net als zij…een beetje anders was en daar ben ik haar eeuwig dankbaar voor. "

24. okt, 2021

24. okt, 2021

heeft mijn lieve dappere broer Peter, na een jaar vol strijd en afzien, zijn laatste adem uitgeblazen, 55 jaar was hij, het is zo oneerlijk. Gisteren was de begrafenis, het was een heel mooi afscheid. Vlak voordat jij ziek werd, maart 2017, waren we ook daar in het kapelletje van de begraafplaats omdat oma was overleden. Jij zat naast jouw vriend Thomas en je ging toen net als nu, samen met je zusje en broers, de kaarsen aansteken. En nu, bijna vijf jaar later, waren we daar weer en zat jij daar naast jouw vriend. Thomas was er ook, die zat wat meer achterin. Toen jullie de kaarsen aan gingen steken moest ik daar toch weer aan denken, aan hoe het toen was.

Het is moeilijk voor je, ik zie hoe je in gevecht bent met je emoties want je voelt wel verdriet maar de tranen komen maar niet. Jij en ome Peter hadden een hechte band opgebouwd, de afgelopen jaren. Voordat je ziek was hadden jullie dat niet want toen was je heel erg bezig met jezelf, je relatie, je studie, vriendinnen, je had toen een totaal ander leven. Maar toen jij zo ziek was, heeft ome Peter jou steeds bezocht, ook toen je in Boekel (vlak bij Eindhoven) in een GGZ-instelling verbleef. Hij ging dat hele stuk rijden om jou te bezoeken. Het afgelopen jaar, waarin ome Peter steeds zieker werd, heb jij zoveel voor hem gedaan en zoveel voor hem betekend en dat zal ik nooit vergeten.

Zo blij ben ik dat je nu een vriend hebt die jou ondersteund, die er voor je is en die jou blij maakt. Bij de belangrijke momenten is hij er steeds bij geweest en daarom vind ik het ook zo mooi dat hij het horloge van ome Peter draagt en ook wat kleding van hem heeft meegenomen.

Eind september gingen we oma's tachtigste verjaardag vieren in de dierentuin, Hoenderdaal. Het was een prachtige dag en het was leuk met z'n allen.

Intussen ben ik wel nog steeds elke dinsdag bij je gaan logeren, dat houden we er voorlopig nog wel even in! Je huisje hou je redelijk goed bij en als het goed is staat er binnenkort een nieuwe eetkamerset, ik ben benieuwd! Het afvallen lijkt nu stil te staan, morgen hebben we een afspraak in het ziekenhuis bij de endocrinoloog, misschien dat die nog iets kan betekenen hierin. Het is best lastig met je dieet en je hebt al overwogen om maar eens aan de shakes te gaan zodat er tenminste wat kilootjes afgaan.

‘Er is een afspraak onderweg met een jobcoach’, een beetje een vage omschrijving maar het lijkt erop dat er eindelijk iets gaat gebeuren. Je hebt hier zo lang op moeten wachten. Het zou leuk zijn als je een baantje kan krijgen waarmee je jezelf verder zou kunnen ontwikkelen. Zelf ben je ook wel een beetje aan het rondkijken, dat doe je goed, al merk ik dan wel weer dat die remmen van jou soms niet goed werken, het vinden naar een goede balans van wanneer iets net even teveel is, is nog lastig voor je. 

Vanavond hebben we een avondje met z’n allen, Laura en Thomas komen ook. We gaan eten en spelletjes doen, gezellig! Even weer lekker bijkletsen en lachen met elkaar, ik heb er zin en ik weet zeker….jij ook!

24. okt, 2021