17. sep, 2017

17. sep, 2017

"Vandaag kreeg ik een foto van een gedichtje wat ik ooit voor mijn dochter geschreven heb. Als klein meisje was ze al innemend en vasthoudend, ze wond iedereen om haar vingertje en wist alles voor elkaar te krijgen. De kern is er nog, want nog steeds wil ze graag dat alles op haar manier gaat en zal ze daar ook alles voor doen. En dat is maar goed ook, want ze wilt beter worden en daardoor houdt ze dit alles vol. Mijn kleine 'heksje' is veranderd in een zieke jonge vrouw. Maar we geven niet op, het gaat steeds een beetje beter dus we houden vol...zolang als het moet."

17. sep, 2017

17. sep, 2017

...trotseert Oom Peter de kilometers asfalt om een dagje bij jou te zijn! Hieronder zijn eigen verslag:

Nou Sanne, je was terecht een beetje gepikeerd, want we hadden om half 1 afgesproken, maar het werd uiteindelijk half 2. Het gebeurt niet zo vaak, dat ik door de wekker heen slaap!! Toen ik het terrein binnen reed, kreeg ik meteen een gevoel alsof ik op het terrein van Willibrord was in Heiloo. De woningen hadden iets weg van Reigersdaal. Ik kan me voorstellen, dat je even moest wennen aan het uitzicht, dat je wel in Heliomare had, maar niet in Padua! Als je jouw gordijn open doet, dan knal je bijna tegen een muur aan. Verder mogen ze het van mij wel wat duidelijker aangeven, waar Princepeel 3 is. Ik moest toch echt even zoeken, waar het was. Misschien wat grotere verwijsborden??

Toen ik binnen kwam, was je in de woonkamer wat aan het lezen. Gelukkig dat je mijn naam riep, want anders was ik doorgelopen. Een groot gedeelte van de middag waren we bezig met spelletjes. Over het algemeen gaat dat wel goed. Echter met kezen ging het mis. Ik sloeg een pion van jou eraf en dat had ik beter niet kunnen doen. Hoe durfde ik dat? Waar haalde ik de gore moed vandaan om een pionnetje eraf te slaan! Dat was echt asociaal van mij! Nou San, ik hoop, dat ze je leren te accepteren om verlies te kunnen verdragen bij een spelletje! Dat is niet alleen bij het kezen het geval, maar ook bij een spelletje pesten. Gelukkig heb ik vandaag ook een lieve, sociale en een geïntresseerde Sanne meegemaakt. Tegen het personeel van Heliomare vond ik je best wel bazig. Dat was ook wel het geval bij het Padua personeel, maar toch waren de scherpe kantjes eraf. Ik vond het in ieder geval acceptabel hoe je omging met het personeel.

Om 17:30 uur hadden we bij een grilrestaurant buiten Gemert afgesproken. Dat was lekker smullen! Goed idee van je om dit

via een Social Deal te regelen! Op het toetje na (frambozen bavarois) was het grillen erg lekker. Grote variatie aan vlees. Ook diverse salades gehad. Wel kwam de smetvrees weer even bij jou tevoorschijn! Ik had echt maar even per abuis een paar broodjes aangeraakt en meteen kwam de vraag of ik mijn handen al gewassen had?? Dat had ik dus nog niet gedaan, dus die broodjes kwamen bij mij op het bord. Was dit niet een beetje overdreven, San? Ik ben je wel dankbaar, dat je over de regen begon, want ik was mooi anders mijn paraplu vergeten! Dat was goed van je, San!!

We zijn weer teruggereden naar Padua en tijdens de rit was je weer druk bezig met plannen voor de toekomst. In ieder geval hoopte je voor de Kerstdagen weer thuis te zijn. Natuurlijk hoop ik het beste voor je en dat zal ook wel goed komen, want je bent positief en optimistisch ingesteld! Terug bij Padua hebben we nog even een paar spelletjes gerummicupt en gepest, waarbij we bij de jokers niet 5 kaarten hoefden te pakken!!

Toen was het 20:30 uur en helaas was het tijd om te gaan. Weer een lange rit van ruim 2 uur voor de boeg. Gelukkig heeft mijn navigatie goed werk verricht. Nou San, ik hoop je weer snel te zien!

xxx Oom Peter