2. mei, 2017

2. mei, 2017

"Hoe zal het met haar gaan? zullen ze wel opletten dat ze niet teveel drinkt? gaan ze haar niet teveel belasten? weten ze wel dat ze ongeremd eet? laten ze haar niet stikken in het eten? brengen ze haar wel regelmatig naar de wc? of ligt ze uren in een nat bed? voelt ze zich niet heel eenzaam? doen ze wel aardig tegen haar? zullen ze wel begrijpen dat dit niet de echte Sanne is? Mijn hemel...wanneer is het donderdag?"

2. mei, 2017

...is dit de eerste dag dat ik je niet zie en dat voelt vreemd. Het was m'n eerste werkdag na bijna twee weken 'vakantie'. Wel heel fijn om weer op het werk te zijn, lieve collega's die allemaal meeleven, dat geeft troost. Heb wel steeds aan jou gedacht en een paar keer op m'n mobiel gekeken maar gelukkig geen gemiste oproepen dus het zal vast wel goed gaan.

's avonds gaan je vader en Isa naar je toe. Als ze binnenkomen lig je in je bed met een boekje en vraag je meteen naar water. Eerst even begroeten en terwijl je dat doet laat je weten dat je de hele dag hebt uitgekeken naar hun bezoek. Je krijgt een groot kadopakket wat oma Hemmie heeft meegegeven, als je alles hebt uitgepakt zeg je tegen je vader dat hij oma en opa er voor moet bedanken. Ook krijg je een grote kaart van je klasgenoten. Isa prikt de hele stapel kaarten op het bord, het bord is uiteindelijk niet meer zichtbaar. Gelukkig heb je boven het hoofdeind van je bed, nog een bord.

Je vader en Isa beloven dat als je eerst naar de wc gaat, je daarna wat mag drinken. Maar onderweg naar de badkamer, kom je langs de kraan! Isa houd je tegen maar jij probeert om haar heen te lopen, dat lukt niet daar moet je dan even om lachen.

In de map staan verslagen van therapeuten die jou vandaag hebben ontmoet. Er staat o.a. in dat je een balanstest hebt gedaan waar je goed mee scoorde, 52 van de 56, dat is beter als je schoolresultaten!

De verpleegkundige die je naar het toilet had geholpen stelt aan Isa en je vader voor om met jou naar buiten te gaan. Je wordt goed ingepakt en in de rolstoel gaan jullie naar buiten. Niet lang want zo warm is het niet maar dan heb je toch even buitenlucht gehad.

Eenmaal weer binnen blijf je even in de rolstoel zitten, je bed mag je de hele nacht nog in liggen. Je vraagt aan Isa hoe het op school gaat en hoe het bij Stroming gaat, je vraagt of je veel staat ingeroosterd, je hebt wel weer zin om te werken. Isa wil de sfeer niet bederven en zegt maar niet dat je vlak voor je ziekenhuisopname, was ontslagen bij Stroming vanwege te weinig uren en je leeftijd. Ook vraag je aan Isa of ze autorijlessen gaat nemen als ze in augustus 18 wordt, ze zijn verbaasd dat je dat zo goed weet. Je geheugen blijkt op sommige stukken wel te goed werken en op andere stukjes weer niet. Ze spreken met je af dat je elk kwartier een slok mag drinken want je blijft er maar naar vragen.

Rond half negen gaan Isa en je vader weer weg nadat ze jou in bed hebben geholpen. Bij het afscheid nemen laat je weten dat je het leuk vond dat ze er waren en bedank je Isa voor het volprikken van je prikbord.

Om kwart over tien bel ik de afdeling en vraag hoe of het met je gaat, 'momenteel is ze nogal bellerig, ze belt zo om de vijf minuten om te vragen of ze mag drinken, zelfs als ik de deur nog niet uit ben dan belt ze al!'. ...Tjonge, ze zullen weten dat jij er bent!

...nog twee nachtjes slapen...dan zie ik je pas:-(

2. mei, 2017

2. mei, 2017